براساس بیانیه مشترکی که روز یکشنبه ، هنگام امضای توافق نامه ، توسط ملت ها منتشر شد ، مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای شامل 15 کشور و 2.2 میلیارد نفر یا تقریباً 30٪ از جمعیت جهان است. تولید ناخالص داخلی ترکیبی آنها تقریباً 26 تریلیون دلار است و تقریباً 28٪ از تجارت جهانی را براساس اطلاعات سال 2019 تشکیل می دهند.
این معامله شامل سنگین ترین ضربه های اقتصادی منطقه به غیر از چین ، از جمله ژاپن و کره جنوبی است. نیوزیلند و استرالیا نیز مانند اندونزی ، تایلند و ویتنام در جنوب شرقی آسیا شریک هستند.
توافقنامه تجاری ابتدا پیشنهاد شد در سال 2012 به عنوان راهی برای ایجاد یکی از بزرگترین مناطق تجارت آزاد جهان.
هرچند رینش گفت كه این توافق می تواند در بلند مدت عواقبی داشته باشد و افزود كه درگیر شدن چین “علیرغم اقدامات تهاجمی در دریای جنوب چین ، هنگ كنگ و سایر مناطق ، نشانه تمایل وی برای بازی در یك نقش سازنده است.” “
موری هیبرت ، همکار ارشد برنامه آسیای جنوب شرقی در CSIS ، گفت: “هر دو کشور از ادغام عمیق اقتصادی خود با دیگر کشورهای آسیایی سودهای زیادی می بینند.” “RCEP می تواند به طور بالقوه پکن و کانبرا بستر دیگری را فراهم کند که در آن آنها می توانند اختلافات خود را بحث و بررسی کنند.”
برخی دیگر خاطر نشان کردند که این معامله شواهد دیگری بر قدرت رو به رشد آسیا است. اقتصاددانان در HSBC روز یکشنبه گفتند که این توافق نامه “نشان می دهد که آسیا همچنان آزادسازی تجارت را تحت فشار قرار می دهد حتی با تردید بیشتر مناطق دیگر.”
آنها در یك یادداشت تحقیقاتی نوشتند: “این ممكن است روندی را كه از دهه ها قبل در حال انجام است تقویت كند: اینكه مرکز ثقل اقتصادی مدام به شرق فشار می آورد.”
ایالات متحده را پشت سر بگذارید؟
مشخص نیست که آیا این معامله بر مهمترین رابطه تجارت جهانی تأثیرگذار است یا خیر: این توافق بین ایالات متحده و چین ، که در چند سال گذشته بر سر تجارت و مسائل مربوط به آن جنگیده اند.
رینش درباره توافق تجاری جدید گفت: “اینکه آیا این به معنای تغییر در پویایی منطقه به نفع چین است یا نه ، به واکنش ایالات متحده بستگی دارد.” وی به اهمیت انتخاب جو بایدن که در ژانویه جانشین رئیس جمهور دونالد ترامپ می شود ، اشاره کرد.
وی افزود: “اگر ایالات متحده همچنان كشورهای آنجا را نادیده بگیرد یا آنها را مورد آزار و اذیت قرار دهد ، پاندول نفوذ به سمت چین تغییر خواهد كرد.” “اگر بایدن برنامه قابل اعتمادی برای بازیابی حضور و نفوذ ایالات متحده در منطقه داشته باشد ، آونگ می تواند مسیر ما را تغییر دهد.”
از آن زمان ، ایالات متحده معاملات دوجانبه ای انجام داده است ، از جمله توافق 2018 با کره جنوبی و آتش بس امسال با چین. اما توافق نامه تجارت منطقه ای جامع انجام نداده است.
میرون برلیانت ، معاون اجرایی اتاق بازرگانی ایالات متحده و رئیس امور بین الملل گفت: “با توجه به کمبودهای RCEP ، ما توصیه نمی کنیم ایالات متحده به این کشور بپیوندد.”
“با این حال ایالات متحده باید یک تلاش استراتژیک آینده نگرانه تر را برای حفظ حضور اقتصادی مستحکم ایالات متحده در منطقه اتخاذ کند. در غیر این صورت ، ما در خارج از کشور به عنوان یکی از موتورهای اصلی رشد جهان بدون وجود خود به خطر می افتیم ، “درخشان اضافه شد.
– جیك كون و آكانكشا شارما در این گزارش مشاركت داشتند.
