Castropignano: دهکده ایتالیایی که خانه های 1 دلاری می فروشد

(CNN) – شما مدتی منتظر خانه ای می مانید که عملاً به شما واگذار شده باشد و سپس سه باره یکجا می آیند.

بله ، خانه های 1 یورویی ایتالیا بازگشته اند – و این بار ، آنچه برای گریبان است ، مجموعه ای از خانه ها در منطقه جنوبی مولیسه است.

Castropignano – روستایی در بالای قلعه ویران شده قرون وسطایی ، در 140 مایلی جنوب شرقی رم – آخرین جامعه ای است که ساختمانهای متروکه خود را به تازه واردان عرضه می کند.

با این حال ، برخلاف بیشتر طرح ها ، که ساختمان های فرسوده را از 1 یورو یا 1.20 دلار حراج می کند ، Castropignano کارها را متفاوت انجام می دهد.

در اینجا تقریباً 100 ساختمان متروکه وجود دارد ، اما شهردار نیکولا اسکاپیلاتی به جای فروش به بالاترین پیشنهاد ، می خواهد طرف های علاقه مند را با خانه مناسب آنها مطابقت دهد.

او می گوید: “این طرح کمی متفاوت عمل می کند.”

“من در دو مسیر موازی در حال حرکت هستم و گام به گام هم به خریداران بالقوه و هم به مالکان قدیمی دسترسی پیدا می کنم تا تقاضا را برآورده کند.

“من نمی خواهم شهر من مورد هجوم املاک قرار گیرد یا به معامله گمانه زنی جدیدترین مسکن تبدیل شود.”

عملیاتی متناسب

در واقع ، اسکاپیلاتی به جای مراجعه به مقامات ، از علاقمندان می خواهد تا ایمیل مستقیم او را ارسال کنند.

“من از هر کسی که می خواهد خانه جدیدی در اینجا خریداری کند استقبال می کنم تا مستقیماً برای من از طریق ایمیل ارسال کند (nicola.scapillati)[AT]me.com) با طرحی دقیق از چگونگی قصد تغییر شکل آنها و کاری که می خواهند با این ملک انجام دهند – آنرا به خانه ، تختخواب و بورس ، فروشگاه یا فروشگاه صنعتگر تبدیل کنید.

“آنها همچنین باید هر الزاماتی را که ممکن است داشته باشند مانند دسترسی افراد با ویلچر ذکر کنند. این روستا کوچک است و ماشین ها نمی توانند در کوچه ها و پله های باریک حرکت کنند.”

هرچه درخواست خاص تر باشد ، یافتن خانه مناسب و برقراری ارتباط با مالک فعلی آسان تر خواهد بود.

وی می افزاید: “این یک عملیات متناسب و هدفمند است.” “مردم باید بدانند که دقیقاً در چه چیزی ثبت نام می کنند.”

خوب چه جوری گیر میاد؟ البته شرایطی هم وجود دارد. خریداران باید ملک را ظرف مدت سه سال از زمان خرید خریداری کنند و ضمانت پیش پرداخت 2000 یورو (2،378 دلار) را تسویه کنند ، که پس از اتمام کار این مبلغ پس داده می شود.

امن تر شدن روستا

این پروژه در ماه اکتبر آغاز شد ، زمانی که مقامات به صاحبان املاک متروکه گفتند که اگر آنها خودشان آنها را بازسازی نکنند ، شهر به دلایل ایمنی مالکیت آنها را به دست خواهد گرفت.

تاکنون بسیاری از مالکان موافقت کرده اند که املاک خود را تحویل دهند ، مشتاقانه اجازه می دهند خانه های خود را رها کنند و تخریب آن هزینه زیادی دارد.

اسکاپیلاتی اطمینان دارد که حداقل 50 عضو می شوند. در صورت عدم پاسخگویی ، شورای شهر خانه کسانی را که پاسخ نمی دهند مصادره می کند و آنها را در بازار قرار می دهد.

در این میان ، ده ها نفر از علاقه مندان از اروپا قبلاً با او تماس گرفته اند و خواستار خرید خانه ها شده اند. و او امیدوار است که با کمک آنها ، این روستا نه تنها شادی خود را بازیابد ، بلکه ایمن تر شود.

شهردار می گوید: “دیدن اینکه زیبایی مرکز تاریخی باستانی ما در اثر خرابی خانه ها زخمی شده و به آرامی خراب می شود ، به من آسیب می زند.”

“این غم انگیز و خطرناک است. بدون بازسازی این ساختمان ها یک تهدید است. هر لحظه ممکن است خراب شوند – همچنین مسئله ایمن سازی روستا است”.

اسکاپیلاتی – که خانواده اش برای کار در شمال ثروتمندتر ایتالیا مهاجرت کرده اند – منشا an او را از بزرگسالی احساس کرد. او به مأموریتی برای حفظ معماری روستا بازگشت ، به این امید که بتواند سنت های آنها را ادامه دهد.

او می گوید: “من می خواهم جلوی زوال مسیرهای آن را بگیرم ، شعله روستا را زنده نگه دارم. من از عشق و علاقه به شهر خود رانده ام.”

و اگرچه Castropignano دقیقاً یک مکان پر جنب و جوش نیست – فقط یک رستوران ، بار ، داروخانه و چند اتاق B&B دارد – او فکر می کند جذابیت خواب آوری دارد.

“در اینجا ما هیچ چیز بزرگی به جز صلح ، سکوت ، طبیعت بکر ، هوای غنی از اکسیژن ، منظره عالی و غذای خارق العاده ، ایده آل برای سم زدایی از استرس روزانه نداریم. صلح آمیز و ساده “، وی اضافه می کند.

امروزه به سختی 900 نفر ساکن هستند که نسبت به 2500 نفر در دهه 1930 کمتر است. پس از جنگ جهانی دوم ، خانواده ها در جستجوی آینده ای بهتر مهاجرت کردند. سپس ، از دهه 1960 ، جوانان برای تحصیل و یافتن کار به شهرهای بزرگتر کوچ کردند.

امروزه 60٪ ساکنان بیش از 70 سال سن دارند.

گذشته ای پرستاره

اما اسکاپیلاتی دوست دارد شکوه روزهای گذشته را بدست آورد که کاستروپیگنانو یک مرکز شکوفایی فئودالی بود و با صنعتگران ، بازرگانان و مسافرانی که از ایتالیا عبور می کردند و توسط یک دوک قدرتمند محافظت می شد ، سر و صدا داشت. در واقع ، این روستا زمانی به خاطر کفشگران صنعتگر و کفشدوزک هایش مشهور بود.

Castropignano که در بالای تپه ای صخره ای در کوههای آپنین مرکزی ایتالیا واقع شده است ، بر فراز یک محل استقرار باستانی سامنیت ، قومی ایتالیایی باستان ساخته شده است ، که از آن به عنوان یک مواضع دفاعی در برابر رومی ها استفاده می کرد – که در نهایت آنها را شکست داد.

سامنی ها قلعه ها و شهرک هایی را در حومه اطراف احداث کردند. در دره زیر روستا ، در کنار ویلا های روم باستان ویران شده ، یک بنای عظیم سنگی وجود دارد که توسط سامنی ها ساخته شده است. نیم ساعت جنوب خرابه های باشکوه Saepinum ، شهری است که توسط سامنیان تأسیس شد و سپس توسط رومی ها تصرف شد ، که دیوارهای شهر ، تئاتر و معابد آن هنوز وجود دارد.

این عمیق ترین قسمت مولیسه ، منطقه ای از ایتالیا است که عمدتا برای گردشگران ناشناخته است و در شرق لاتزیو و بین آبرتزو و پولیا در سواحل جنوبی آدریاتیک نشسته است.

کمبود بازدیدکننده به حفظ اصالت روستایی آن کمک کرده و مولیس را به یکی از بهترین اسرار ایتالیا تبدیل کرده است.

خانه های متروکه Castropignano در مرکز تاریخی ، بالاتر از یک قلعه قرون وسطایی بدون سقف واقع شده است – این قلعه در طول جنگ بمباران شد و بسیاری از سنگهای آن برای ساخت خانه هایی استفاده شد که اکنون به فروش می رسند.

پیچ و خم کوچه های پر پیچ و خم ، سنگفرش ، طاقها و گذرگاههای پوشیده از گارگویل ، قلعه را به لایه های بالای مسکونی روستا متصل می کند.

گروه دیگری از خانه های فروشی در دهکده صخره ای Roccaspromonte است که در یک بلوف بلند قرار دارد که دو مایل دورتر است. در نزدیکی آن Santuario della Madonna del Peschio قرار دارد ، یک کلیسای جنگلی ویران که اکنون به روی عناصر با آسمان به عنوان پشت بام و درختان بلوط به عنوان دیوار باز شده است.

مهره ها و پیچ و مهره ها

پس چه چیزی برای گرفتن؟ Scapillati می گوید که بیشتر ساختمانهای فروشی شکل مناسبی دارند ، اگرچه دارای درهای بدون سوراخ ، رنگ لایه برداری هستند و تا حدی از پوشش گیاهی پوشیده شده اند.

او حساب می کند که بازسازی کامل از حدود 30،000-40،000 یورو (35،000-48،000 دلار) آغاز می شود. مودیان ایتالیایی برای کارهای سازگار با محیط زیست و ضد لرزه ای اعتبار مالیاتی می گیرند.

اما پتانسیل زیادی وجود دارد. معماری کنار هم قرار گرفتن سبک هاست – پورتال هایی با تزئینات بسیار زیبا در ورودی کلبه های ساده. و بسیاری از خانه ها منظره ای پانوراما از رودخانه شفاف بیفرنو دارند که از میان دره عبور می کند.

سسیلیا وامپا ، مستمری بگیر اهل رم که در سالهای دانشگاه عاشق کاستروپیگنانو شد ، چند خانه را در اینجا استراحت کرده است. او می گوید سنگها زنده هستند.

“شعری وجود دارد که از طریق هنرمندانه و سخت کوشی به شیوه تراشیده شده آنها بافته شده است. این سنگها داستانی را تعریف می کنند ، من عاشق آنها شدم. آنها احساسات را برمی انگیزند.”

وامپا می گوید که او از جامعه ساده گره خورده و استقبال محلی ها استقبال می کند. وی می گوید ، در كاستروپیگنانو “آرامش از دست رفته روستایی نوجوانی خود” را یافته است.

ارواح و رژه ها

به نظر می رسد حتی امروز ، این روستا به دوران پیشین باز می گردد. در روزهای گذشته خانواده ها در طبقات بالا می خوابیدند در حالی که آشپزخانه و محل زندگی در سطح دوم قرار داشتند. حیوانات اهلی مانند مرغ و الاغ – تنها وسیله حمل و نقل – در اصطبل های طبقه همکف نگهداری می شدند.

مسیر چوپان باستانی برای جابجایی دام ها بین مراتع تابستانی و زمستانی آنها از طریق روستا عبور می کند – امروزه هنوز از آن برای جابجایی گوسفندان و گاوهای چراگاه و همچنین تورهای دوچرخه سواری ، پیاده روی و اسب سواری استفاده می شود.

و هر تابستان ، روستاییان “Dodda” را جشن می گیرند – تصویب مجدد عرفی که به موجب آن دختران جوانی که قصد ازدواج دارند ، مهریه خود را به شوهر ارائه می دهند. زنانی که آماده پوشیدن لباسهای سفید و سنتی با لباسهای سفید ، پتو و سایر وسایل عروس ساخته شده توسط مادربزرگها هستند ، در خیابانها رژه می بندند. این یک حرکت نمادین است که به اعتقاد شما خوش شانس است.

حتی داستانهای شبح وار از جنگلهای مسحور شده وجود دارد که مملو از کوتوله و جن است و نیمه شب شعارهای غم انگیزی را می خوانند.

معالجه گاسترو و عقب نشینی ساحلی

امروز ، این غذا است که افرادی را که در حصار هستند ترغیب می کند به سمت کاستروپیگنانو حرکت کنند. از جمله غذاهای مخصوص محلی می توان به سوسیس سوپرساتای پر از گوشت چربی ، قلمه های سرد و کوکوت (پوست گوشت خوک) اشاره کرد – گفته می شود به لطف هوای تازه به آنها لبه داده می شود.

کاواتلی ماکارونی پیچ شکل است که با سس راگو گوشت خوک سرو می شود ، در حالی که ‘mbaniccia یک سوپ مخصوص است که با “پیتزا” ذرت (تکه های نان کهنه) طبخ می شود. پنیر معمولی در این منطقه caciocavallo خوش آب و هوا است که با گره بسته می شود و از بند ناف آویزان می شود و به آن شکل متمایزی از اشک می دهد.

ترافل های سیاه و سفید ممتاز در حومه اطراف یافت می شوند ، در حالی که باغ های انگور محلی معروف ترین شراب قرمز مولیس ، Tintilia را تولید می کنند.

دندان شیرینی داری؟ برای ضیافت مربا های شیرین ، کیک های کریسمس پر از میوه های شیرین به نام Pigna و بیسکویت های بادام و عسل آماده شوید تا در شراب غوطه ور شوید.

سفرهای یک روزه به دو شهر رم و ناپل امکان پذیر است ، زیرا کاستروپیگنانو در بین این دو قرار دارد. همچنین در دسترس سواحل معروف ساحل آدریاتیک و همچنین کوههای پوشیده از برف در پیست اسکی Campitello Maltese است. قایق های فری به جزایر دست نخورده ترمیتی – نقطه داغ گردشگران ایتالیایی – از ترمولی که یک ساعت با ماشین فاصله دارد حرکت می کنند.