“تغییر ناگهانی به [work from home] لوک تمپلمن ، تحلیلگر تحقیقات موضوعی در گزارشی جدید گفت: “به این معنی است که برای اولین بار در تاریخ ، افراد زیادی خود را از دنیای رو در رو جدا کرده اند ، اما هنوز هم زندگی اقتصادی کاملی دارند.” کارگران از راه دور کمتر به زیرساخت های اقتصاد کمک می کنند در حالی که هنوز از مزایای آن بهره مند می شوند. “
یک نظرسنجی دویچه بانک نشان داد که پس از عبور از بحران Covid-19 ، 60٪ افرادی که در طی بیماری همه گیر از خانه کار خود را شروع کرده اند ، می خواهند این کار را برای دو یا چند روز در هفته ادامه دهند. برای آنها ، منافع مالی ناشی از عدم رفت و آمد ، خرید ناهار یا لباس پوشیدن برای دفتر ، به علاوه انعطاف پذیری و راحتی ، بیشتر از فشار ناشی از تحریک خانواده و کار یا کنار آمدن با یک میز کار است.
اما تمپلمان استدلال می کند که اقتصاد گسترده ای که برای حمایت از کار حضوری طراحی شده ، هزینه زیادی دارد.
برای حل این مشکل ، او مالیات کار از خانه را برای 5٪ از دستمزد پیشنهاد می کند. اگر کارمندان میز دائمی در اختیار کارگران قرار ندهند ، مسئولیت هزینه های اضافی بر عهده آنها خواهد بود. اگر کارگران ترجیح دهند بخشی از هفته را در خانه سپری کنند ، مالیات از حقوق و دستمزد آنها به صورت روزمره کسر می شود.
تمپلمان گفت: این هزینه تقریبا معادل هزینه های مربوط به رفتن به محل کار ، مانند رفت و آمد و ناهار است.
وی افزود: دولتها می توانند پولی را که مالیات برای اعطای کمکهای مالی به کارگران کم درآمد که قادر به انجام کار از راه دور نیستند ، هزینه کنند.
تمپلمن گفت: “بسیاری از این افراد کسانی هستند که خطرات ناشی از سلامتی کار را در طی بیماری همه گیر پذیرفته اند و بسیار” ضروری “تر از سطح دستمزدشان هستند.”
وی تخمین می زند که چنین مالیاتی می تواند سالانه 48 میلیارد دلار در آمریکا به همراه 6.9 میلیارد پوند (9.1 میلیارد دلار) در انگلستان و 15.9 میلیارد یورو (18.8 میلیارد دلار) در آلمان افزایش یابد.
