این دوست ، صاحب رستوران ، به دیویس پیشنهاد كرد كه نام او را برای ملاحظه بیاورد ، اما مجری انتشارات كتاب درنگ كرد.
دیویس در اوایل این ماه در یک مصاحبه تلفنی با CNN Business به CNN Business گفت: “و من فکر کردم ،” مطمئناً ، فکر کردم ، “خوب ، این کار نخواهد کرد زیرا من هیچ تجربه مجله ای ندارم. این فقط کار نخواهد کرد.”
ساموئلسون به CNN Business گفت: “سحر از 30،000 پا فکر می کند. شما آن را از طریق محتوا خواهید دید.” “این به طرز چشمگیری تغییر خواهد کرد. این به طرز چشمگیری فراگیرتر خواهد شد ، و این امر بر صنعت تأثیر می گذارد و رقبای ما را مجبور می کند که به آن فضا نگاه کنند. این مورد نیاز است.”
دیویس تا حدودی از خارج از کشور به Bon Appétit می پیوندد – نه تنها به این دلیل که وی اولین سردبیر زن سیاه پوست این مجله است ، بلکه همچنین به این دلیل است که او از دنیای نشر کتاب آمده است ، جایی که 25 سال در آنجا کار می کرد. اما دیویس نوفیت غذایی نیست. او کتابهایی در مورد غذا نوشته و ویرایش کرده است و به عنوان یک آشپز مشتاق در خانه ، شناخته شده است که طرف “زندگی برای خوردن” است تا “خوردن برای زندگی”. آیا این برای اعتماد به نفس – از طرف کارمندان ، تبلیغ کنندگان و خوانندگان – به Bon Appétit کافی خواهد بود؟
“اگر نمی توانید آن را ببینید …”
پس از فارغ التحصیلی از استنفورد ، دیویس کار خود را در وال استریت آغاز کرد. شغل او به عنوان یک تحلیلگر در یک بانک سرمایه گذاری طلبکارانه بود و نه آنچه دیویس “روح را راضی کننده” می دانست. با وجود ساعتهای طولانی ، دیویس با شرکت در کلاسهای پخت و پز نیمه وقت در انستیتوی آشپزی فرانسه وقت برای استراحت پیدا کرد.
“همه در مسیر مدرسه تجارت هاروارد بودند و همه قصد داشتند – و ادامه دادند – برای داشتن این مشاغل موفق uber در وال استریت. من فقط مجبور شدم این اشتیاق را برای یادگیری آشپزی و بازی در آشپزخانه دنبال کنم ، و من انجام داد ، “دیویس گفت.
در سال 1989 ، وی برای تحصیل در رشته ادبیات در نیجریه بورسیه شد. دیویس گفت که او از سنین جوانی عاشق کتابخوانی است ، اما او نمی دانست که می تواند در صنعت کتاب حرفه ای زندگی کند تا آن پرواز به نیجریه که در کنار ناشر کتاب در هواپیما نشست.
دیویس گفت: “آنها می گویند ،” اگر نمی توانی آن را ببینی ، نمی دانی كه می توانی آن باشی. ” “من هرگز کسی را ندیده ام که واقعاً کتاب چاپ کند.”
اما پرش از وال استریت به سمت انتشار کتاب از نظر اقتصادی خطرناک بود. دیویس گفت این تغییر شغل به معنای کاهش حقوق او به نصف است. به هر حال او حتی بعد از سوال دوستان و خانواده اش از تصمیمش ، جهش را انجام داد. اما او آنقدر شغل را دوست داشت که در یک لحظه فکر کرد: “وقتی آنها کشف کنند که چقدر من لذت می برم ، آنها می خواهند حقوق من را پس بگیرند.”
“برای دیدن یادبود من زندگی کردم”
دیویس درجه خود را بالا برد و در مشهورترین موسسات انتشاراتی جهان از جمله Random House ، HarperCollins و Simon & Schuster کار کرد. او علی رغم تازه وارد بودن در این زمینه ، به سرعت از توانایی خود در زمینه ویراستاری اطمینان یافت.
دیویس گفت: “من می دانستم که می توانم یک مدافع ، یک مدافع عالی برای هر کتابی باشم که از آن هیجان زده هستم.” “من هرگز تردید داشتم كه یك نویسنده شخصی با اشتیاق بیشتر داشته باشد ، كه قصد دارد بیشتر از من نقطه بزند و بیش از T از من عبور كند و فقط آن را تا درجه N ویرایش كند.”
کارپ به سی ان ان بیزینس گفت: “هر دو ما علاقه عمیقی به کارهای فرهنگی داستان نویسی داریم.” “سحر حضوری عالی دارد. من لحظه ای که با او آشنا شدم از او خوشم آمد.”
وی یادآوری کرد که آنها سعی کردند “فست فود ملت” اریک شلوسر را با هم بخرند اما به آن نرسیدند.
دیویس از آن زمان ویرایش کتاب های برنده جایزه پولیتزر مانند کتاب “دنیای شناخته شده” ادوارد پی. جونز و “پیگیری خوشبختی” کریس گاردنر را که به فیلمی با بازی ویل اسمیت تبدیل شد ، ویرایش کرد. او به خاطر تبلیغ نویسندگان سیاه پوست و تقویت داستانهای افراد حاشیه ای ، که مورد توجه 37 جوهر ، اثر خود در سیمون و شوستر قرار گرفت ، ستایش می شود.
“من فکر می کنم که بسیاری از مردم می گویند که او احتمالاً زن سیاه پوست پیشرو در دنیای تحریریه انتشارات است. گرچه ویراستاران سیاه پوست دیگری نیز وجود دارند ، و من نمی خواهم به هیچ وجه از آنها غافل شوم ، اما سحر بلند ایستاده است ، “کارپ اضافه کرد.
دیویس گفت: “احساس می کنم برای دیدن یادبود خود زندگی کردم.” “این را بیش از یک بار شنیدم:” این شخصاً برای شما عالی است ، و برای Condé Nast عالی است ، و برای مجلات نیز عالی است. اما برای انتشار کتاب ضرر است. ” من مدتها بود که قهرمان صدای سیاهها و به طور کلی افراد رنگین پوست و فقط با کیفیت چاپ شده بودم. ”
اما سردبیر Bon Appétit نقشی بود که نمی توانست رد کند.
“همیشه در مورد غذا صحبت کنیم”
خاطرات ابتدایی دیویس در مورد غذا درباره خانواده می چرخد. او یادآوری کرد که با خانواده اش به ماری کالندر در لس آنجلس رفته است – یک مراسم هفتگی که مادر و عمه او می توانند از آشپزی استراحت کنند. او عاشق شب کریسمس بود که خاله اش گامبو درست می کرد ، نه تنها خانواده بلکه همسایگان و دوستانش را نیز برای لذت بردن دعوت می کرد.
دیویس گفت: “شادی و ازخودگذشتگی ای که عمه استلا به آشپزی برای افراد دیگر بخشید.” “من غذا و اجتماع و جشن و فقط با هم بودن را پیوند می دهم.”
بعداً ، دیویس در نیویورک زندگی و کار کرد ، در معرض صحنه پر جنب و جوش رستوران قرار گرفت. او مشتری دائمی نقطه داغ اسكاندیناوی Aquavit شد و در آنجا دوستی مادام العمر با سرآشپز اجرایی ، ماركوس ساموئلسون را آغاز كرد.
ساموئلسون گفت: “او فقط یک مشتری عادی نبود.” “او مثل این بود ،” چرا این کار را می کنی؟ اینجا چه غذایی دارد؟ ” او در مورد غذا س questionsالاتی داشت. ”
دیویس گفت که شوهرش او را به خاطر می آورد که جزئیات خاص یک وعده غذا را به خاطر می آورد – اما نه آنچه که هنگام خوردن آن بحث کردند. “من می گویم ،” اوه خدای من ، بله. تو گوشت خرد شده گوشت خوک با کره مریم گلی و لوبیای سبز تاول زده داشتی ، و من … “در همین حال ، من قادر نخواهم بود چیز فوق العاده و مهمی را به یاد بیاورم این بینشی خنده دار در مورد نحوه اولویت بندی غذا است. “
اگرچه Bon Appétit اولین کار دیویس در مجلات است ، اما اولین تجربه وی در روزنامه نگاری مواد غذایی نخواهد بود. او برای کتاب خود با عنوان “اگر می توانید گرما را تحمل کنید: قصه هایی از آشپزها و رستوران دارها” با آشپزهای مشهور از جمله ادنا لوئیس و بابی فلی مصاحبه کرد. کارپ گفت که از عشق دیویس به غذا آگاهی ندارد اما “می توانست حدس بزند” از آنجا که وی به تازگی کتاب آشپزی برای انتشارات را تهیه کرده است.
“بدون تصورات قبلی”
چوپرا گفت که دیویس ، که او ملاقات نکرده اما از او چیزی شنیده است ، یک انتخاب مورد استقبال است.
چوپرا گفت: “من فکر می کنم رسانه صنعتی است که می تواند بسیار جزیره ای باشد.” “طلوع فجر – کسی که چنین رهبر و چنین نیرویی قدرتمند در انتشارات بود – با چشمانی روشن ، بدون هیچ تصور قبلی در مورد نحوه صدور صورتحساب یک مجله یا جلوی کتاب ، به صنعت می آید. من فکر می کنم بسیار شاداب باشید. ”
دیویس در شغل جدید خود یک تور گوش دادن بوده است ، در مورد فرهنگ و رفتار با افراد در کاند نست سوالات و نظراتی ارائه داده است.
دیویس گفت: “برخی از افرادی که با آنها صحبت کردم افرادی رنگین پوست بودند که احساس می کردند به آنها گوش داده می شود و به آنها احترام می گذارند و بدیهی است که کارهایی باید انجام شود.” “اما این چالش ها مرا از این فرصت نترساند. راستش را بخواهید ، اکثر شرکت های آمریکایی با اندازه و طول عمر مشخص این کار را دارند.”
