اولین مورد در تابستان سال 1972 از بایدن 29 ساله گرفته شد و برای اولین بار نامزد انتخابات مجلس سنا در کنگره حزب ایالت شد. او دو پسرش ، هانتر و بو را در هر بازوی خود یکی نگه داشته است. همسرش ، نیلیا نگاه می کند ، درخشان است. ماه ها بایدن به سنا انتخاب می شد. و قبل از اینکه حتی سوگند یاد کند ، همسرش و دختر 13 ماهه زن و شوهر در اثر تصادف اتومبیل درست قبل از کریسمس (و هانتر و بو به شدت زخمی شدند) می مردند.
این دو تصویر ، برای من ، فعالیت سیاسی بایدن را نشان می دهد و بهترین راه را برای درک اینکه مردی که از اوایل سال آینده به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور کشور را رهبری می کند ، ارائه می دهد.
جو بایدن یک مرد است – و یک سیاستمدار – که شادی ها و غم ها ، پیروزی ها و تراژدی هایش همیشه سخت به دنبال یکدیگر بوده است. جای شادی را درد گرفته است. درد جای خود را به شادی داده است.
توصیفی عجیب اما متناسب. و اکنون ، در سن 77 سالگی ، مردی که فقط 5 سال پیش فکر می کرد کار سیاسی اش به پایان رسیده است – در میان فاجعه شخصی گم شده است – از آن دره به بالای کوه ریاست جمهوری خواهد رفت.
برای درک پویایی شکست ناپذیر تراژدی-پیروزی زندگی و فعالیت سیاسی بایدن راهی بهتر از نگاه به جاده طولانی و پر پیچ و خمی که بایدن را به مبارزات انتخاباتی سال 2020 هدایت کرد وجود ندارد.
در آن لحظه – 1844 روز پیش – تصور اینکه بایدن حتی یک بار دیگر برای ریاست جمهوری نامزد شود ، خیلی کمتر انتخاب می شود ، تقریباً غیرممکن بود. او 72 ساله بود. به نظر می رسید هیلاری کلینتون نه تنها به سمت نامزدی دموکرات ها بلکه به سمت ریاست جمهوری نیز در راه است. فعالیت سیاسی بایدن ، که چهار دهه قبل آغاز شده بود ، به نظر می رسید که کوتاه تر از کاخ سفید است.
و بدتر از همه ، این به اینجا ختم نمی شود زیرا بایدن در یک کارزار انتخاباتی از دست داده بود بلکه به این دلیل که یک پسر را از دست داده بود.
“بو اسم های خود را از دست می داد و سمت راست صورتش تا حدی فلج شده بود. اما او مأموریتی داشت: او سعی کرد پدرش را به قول نامزدی وادارد که استدلال می کند که کاخ سفید نباید به کلینتون برگردد و کشور با ارزش های بایدن بهتر است. “
در پی مرگ پسرش و تصمیم خودش برای عدم کاندیداتوری برای ریاست جمهوری ، بایدن کتابی درباره بو (و کشور) نوشت به نام “به من قول بده پدر”. در آن تور کتاب ، بایدن تصدیق کرد آنچه همه مدتها به آن شک داشتند: او در نظر داشت کاندیدای ریاست جمهوری شود ، اما فقط به این دلیل که پسرش در آنجا نبود تا خودش این کار را انجام دهد.
و به عنوان یک نامزد ، بایدن مرتباً از غم و اندوه زندگی خود به عنوان راهی برای ارتباط بهتر با دیگران که چنین مبارزاتی را تجربه می کنند صحبت می کرد.
جا دارد که در بزرگترین روز زندگی سیاسی جو بایدن ، او تصمیم گرفت از مزار پسرش بازدید کند. Beau ، از نظر جو ، نوید و درد ، امید و ناامیدی یک زندگی را نشان داد (و نشان دهنده آن است).
این مردی است که آمریکایی ها به عنوان رئیس جمهور بعدی خود انتخاب کرده اند.
مردی که بیش از هر شخص دیگری برای اداره این دفتر در حافظه مدرن ، رنج کشیده ، مجاهدت کرده و ناراحت شده است – همه در جمع. و مردی که اکنون نشان داده است که از تاریکی می تواند روشن شود.
